Lize Anker
LIZE ANKER-HARDEMAN
1. Kunt u in het kort iets over uzelf vertellen?
In het kort is soms lastig voor mij, maar ik ga het proberen. Mijn naam is Lize Anker-Hardeman. Geboren in 1985 in Ede, maar opgegroeid in Barneveld. Daar woon ik nog steeds met plezier, samen met mijn man Coen en onze vijf kinderen.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets anders wilde worden dan juf en dat ben ik ook geworden. Eerst in Ede, later in Barneveld. Het liefst werkte ik in groep 3. Kinderen lezen leren, vond en vind ik een heerlijk proces.
Lezen is voor mijzelf ook heel belangrijk! Ik weet nog dat ik als kind zo’n honger had naar letters dat ik aan tafel de etiketten op de potten las en onder het tandenpoetsen de informatie op de tube.
Ik lees nog steeds graag en veel. Zo heb ik een grote woordenschat opgebouwd en ik heb met heel veel soorten landen en mensen ‘kennisgemaakt’. Dat is wat ik ook heel mooi vind aan lezen. Daarnaast kan ik me heerlijk ontspannen als ik lees! Ik werd altijd onrustig als mijn stapel boeken sterk slonk. Sinds ik een e-reader heb, is dat probleem van de baan.
Na de geboorte van ons vijfde kind ben ik een paar jaar thuis gebleven. Nu ben ik weer aan het werk op school, maar dan als hoogbegaafdheid-coördinator. Ik vind het leuk om me in deze specifieke groep kinderen te verdiepen en ermee aan het werk te gaan.
2. Hoe bent u tot het schrijven van boeken gekomen?
Dat is heel grappig tot stand gekomen. Ik was een fotoboek aan het maken van onze zomervakantie en kreeg spontaan inspiratie voor een verhaal. We gingen die zomer naar Zeeland en bezochten Reptielenzoo Iguana in Vlissingen. Na die zomer begon onze zoon Edwin in groep 3 en ik vond het leuk om een verhaal voor hem te schrijven dat hij als beginnende lezer kon lezen. Het verhaal ging over onze dag naar Vlissingen, maar ik verzon er een grappig en spannend plot bij.
Mijn vader, Joop Hardeman, werkt bij Gebr. Koster en kreeg van Edwin het verhaal in zijn handen geduwd: ‘Opa, ik heb een verhaal dat niet in uw winkel ligt.’
Hij heeft het gelezen en hij zag er wat in om het uit te geven. Zo is mijn eerste boekje ontstaan: Luuk en een dier in de tas.
3. Pleegt u diepgaand onderzoek voor u aan een onderwerp begint?
Wij hebben als gezin een museumkaart en gaan elke schoolvakantie naar een andere stad. Bij museumbezoeken maak ik altijd veel foto’s en neem ik graag foldertjes mee. Zo probeer ik alvast materiaal te verzamelen dat ik misschien kan gebruiken in een verhaal. Ik weet niet van tevoren waar het volgende verhaal over zal gaan. Als ik met een verhaal bezig ben, loop ik toch tegen dingen aan die ik niet heb voorzien. Dan ga ik dat verder uitzoeken, want ik wil graag dat het zoveel mogelijk klopt wat ik schrijf. Ook omdat mijn verhalen deels waargebeurd zijn en de plaatsen waar de verhalen zich afspelen echt te bezoeken zijn.
4. Welk genre heeft uw voorkeur?
Ik schrijf voor de beginnende lezers. Zo kan ik mijn kennis als juf van groep 3 goed gebruiken. Ik ken de belevingswereld van de kinderen op die leeftijd en weet wat ze humoristisch vinden. Het is ook heel leuk om te stoeien met simpele woorden en er dan toch een mooi verhaal te maken. Ik wil altijd graag kennis overdragen aan kinderen en dat zie je terug in mijn boekjes.
5. Hoelang doet u over het schrijven van een boek en welke boodschap wilt u in uw boeken meegeven?
Het schrijven van mijn boekjes kost me best tijd. Voordat ik het ingeleverd heb bij Gebr. Koster heb ik het al heel vaak gelezen, geschrapt, herschreven, geprint, voorgelezen en nog een beetje aangepast. Soms laat ik het een poos liggen en lees het nog eens met een frisse blik. En nadat ik het ingeleverd heb, begint er nog een heel proces. Schrappen is niet mijn favoriete bezigheid, maar het blijkt wel heel vaak nodig te zijn! Toch kan ik er ook wel van genieten om in mijn hoofd te wikken en wegen hoe ik bepaalde ‘problemen’ zo op kan lossen dat ik er zelf tevreden over ben en het ook aan de eisen van de uitgever voldoet.
In mijn Luukboekjes zit een christelijke les, waarvan ik natuurlijk hoop dat de kinderen hiervan leren.
6. Krijgt u reacties van het lezerspubliek?
In groep 4 heeft de klas van onze zoon Edwin een projectweek gehouden over Luuk en een dier in de tas. Dat gaf natuurlijk veel bekendheid en leverde heel veel reacties op. Gelukkig waren die positief! Naar aanleiding van mijn tweede boekje Luuk en de buit in de hut heb ik in de Barneveldse Krant gestaan. Dit verhaal speelt zich af in Barneveld. Hier heb ik eveneens leuke reacties op gehad.
Ik hoor van moeders dat hun kinderen, ondanks dat ze lezen vaak nog moeilijk vinden, toch erg kunnen genieten van mijn boeken. Daar doe ik het voor!
1. Kunt u in het kort iets over uzelf vertellen?
In het kort is soms lastig voor mij, maar ik ga het proberen. Mijn naam is Lize Anker-Hardeman. Geboren in 1985 in Ede, maar opgegroeid in Barneveld. Daar woon ik nog steeds met plezier, samen met mijn man Coen en onze vijf kinderen.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets anders wilde worden dan juf en dat ben ik ook geworden. Eerst in Ede, later in Barneveld. Het liefst werkte ik in groep 3. Kinderen lezen leren, vond en vind ik een heerlijk proces.
Lezen is voor mijzelf ook heel belangrijk! Ik weet nog dat ik als kind zo’n honger had naar letters dat ik aan tafel de etiketten op de potten las en onder het tandenpoetsen de informatie op de tube.
Ik lees nog steeds graag en veel. Zo heb ik een grote woordenschat opgebouwd en ik heb met heel veel soorten landen en mensen ‘kennisgemaakt’. Dat is wat ik ook heel mooi vind aan lezen. Daarnaast kan ik me heerlijk ontspannen als ik lees! Ik werd altijd onrustig als mijn stapel boeken sterk slonk. Sinds ik een e-reader heb, is dat probleem van de baan.
Na de geboorte van ons vijfde kind ben ik een paar jaar thuis gebleven. Nu ben ik weer aan het werk op school, maar dan als hoogbegaafdheid-coördinator. Ik vind het leuk om me in deze specifieke groep kinderen te verdiepen en ermee aan het werk te gaan.
2. Hoe bent u tot het schrijven van boeken gekomen?
Dat is heel grappig tot stand gekomen. Ik was een fotoboek aan het maken van onze zomervakantie en kreeg spontaan inspiratie voor een verhaal. We gingen die zomer naar Zeeland en bezochten Reptielenzoo Iguana in Vlissingen. Na die zomer begon onze zoon Edwin in groep 3 en ik vond het leuk om een verhaal voor hem te schrijven dat hij als beginnende lezer kon lezen. Het verhaal ging over onze dag naar Vlissingen, maar ik verzon er een grappig en spannend plot bij.
Mijn vader, Joop Hardeman, werkt bij Gebr. Koster en kreeg van Edwin het verhaal in zijn handen geduwd: ‘Opa, ik heb een verhaal dat niet in uw winkel ligt.’
Hij heeft het gelezen en hij zag er wat in om het uit te geven. Zo is mijn eerste boekje ontstaan: Luuk en een dier in de tas.
3. Pleegt u diepgaand onderzoek voor u aan een onderwerp begint?
Wij hebben als gezin een museumkaart en gaan elke schoolvakantie naar een andere stad. Bij museumbezoeken maak ik altijd veel foto’s en neem ik graag foldertjes mee. Zo probeer ik alvast materiaal te verzamelen dat ik misschien kan gebruiken in een verhaal. Ik weet niet van tevoren waar het volgende verhaal over zal gaan. Als ik met een verhaal bezig ben, loop ik toch tegen dingen aan die ik niet heb voorzien. Dan ga ik dat verder uitzoeken, want ik wil graag dat het zoveel mogelijk klopt wat ik schrijf. Ook omdat mijn verhalen deels waargebeurd zijn en de plaatsen waar de verhalen zich afspelen echt te bezoeken zijn.
4. Welk genre heeft uw voorkeur?
Ik schrijf voor de beginnende lezers. Zo kan ik mijn kennis als juf van groep 3 goed gebruiken. Ik ken de belevingswereld van de kinderen op die leeftijd en weet wat ze humoristisch vinden. Het is ook heel leuk om te stoeien met simpele woorden en er dan toch een mooi verhaal te maken. Ik wil altijd graag kennis overdragen aan kinderen en dat zie je terug in mijn boekjes.
5. Hoelang doet u over het schrijven van een boek en welke boodschap wilt u in uw boeken meegeven?
Het schrijven van mijn boekjes kost me best tijd. Voordat ik het ingeleverd heb bij Gebr. Koster heb ik het al heel vaak gelezen, geschrapt, herschreven, geprint, voorgelezen en nog een beetje aangepast. Soms laat ik het een poos liggen en lees het nog eens met een frisse blik. En nadat ik het ingeleverd heb, begint er nog een heel proces. Schrappen is niet mijn favoriete bezigheid, maar het blijkt wel heel vaak nodig te zijn! Toch kan ik er ook wel van genieten om in mijn hoofd te wikken en wegen hoe ik bepaalde ‘problemen’ zo op kan lossen dat ik er zelf tevreden over ben en het ook aan de eisen van de uitgever voldoet.
In mijn Luukboekjes zit een christelijke les, waarvan ik natuurlijk hoop dat de kinderen hiervan leren.
6. Krijgt u reacties van het lezerspubliek?
In groep 4 heeft de klas van onze zoon Edwin een projectweek gehouden over Luuk en een dier in de tas. Dat gaf natuurlijk veel bekendheid en leverde heel veel reacties op. Gelukkig waren die positief! Naar aanleiding van mijn tweede boekje Luuk en de buit in de hut heb ik in de Barneveldse Krant gestaan. Dit verhaal speelt zich af in Barneveld. Hier heb ik eveneens leuke reacties op gehad.
Ik hoor van moeders dat hun kinderen, ondanks dat ze lezen vaak nog moeilijk vinden, toch erg kunnen genieten van mijn boeken. Daar doe ik het voor!