Hoe een dominee tot God bekeerd werd
Wat de lezer hier wordt aangeboden is een bekeringsgeschiedenis. Een bekeringsgeschiedenis trekt veelal de aandacht en boeit onze belangstelling. Niet zelden hoort men dan verhalen, wat de bekeerling voorheen was, namelijk in zijn nog onbekeerde staat. Men hoort dan van een vloeker, een werelddienaar, een bruut, goddeloze, een balzaal en bioscoopbezoeker, één, die schier in alle kwaad geweest is.

U zult echter tevergeefs deze dingen hier zoeken. We hebben hier te doen met de bekering van een vroom mens, de bekering van een dominee. Een man, die schier een ijver openbaarde als een Paulus en een gerechtigheid naar de wet bezat als weinigen. Doch deze man is door Gods Geest een goddeloze gemaakt, gearresteerd, onttroond en ontvroomd, in het gericht Gods gerechtvaardigd en een arme van geest gemaakt.

Informatie 
Ds. C. Smits bezorgde het Nederlandse publiek een domineesbekering van over de oceaan. Uit Clifton had ds. Smits een boekje meegebracht. Hij liet het aan zijn vriend ds. W. Baaij lezen die het graag zou laten vertalen. Zo gezegd zo gedaan in 1977 verscheen Hoe een dominee tot God bekeerd werd? Lee Roy Shelton was de auteur. Aan ds. Smits had hij verteld dat toen God zijn blinde zielsogen opende en hij ontdekt werd dat hij met al zijn ijver en godsdienst een vijand van vrije genade was en een vreemdeling van God en Christus. Ds. Shelton werd van een Saulus veranderd in een Paulus. Zijn vroegere vrienden werden vleselijke vijanden en hadden hem, volgens ds. Smits, uit hun Synagoge geworpen. Ds. Shelton was een orthodoxe baptistenprediker die fel tegen de zonde ageerde. Wel was hij er zich van bewust dat er iets in zijn leven ontbrak. Maar als hij er met anderen over sprak werd hem gezegd: broeder Shelton u hebt toch alles wat nodig is. Waarom komt u niet tot rust, ga door met preken en denk er niet meer aan. In Lousiana kreeg hij na twaalf jaar arbeid tegenstand te verduren. Achteraf zag ds. Shelton dit als een Goddelijke leerschool om hem voor te bereiden op wat later komen zou. Hij kreeg enkele aanbiedingen om de leiding van een grote evangelisatiebeweging op zich te nemen. Maar omdat hij zich niet met de oppervlakkige leer van die vereniging kon verenigen wees hij dat af. Langzaam aan raakte ds. Shelton aan het einde. Mijn ogen waren opengegaan voor het oppervlakkige lege godsdienstige leven van mijn kerk, van mijn naaste medewerkers en van mijzelf.