Vanaf de tweede helft van de jaren zestig van de twintigste eeuw ontwikkelde zich de evangelische beweging tot een duidelijke stroming in christelijk Nederland. De evangelische geloofsbeleving leidde tot veelvuldige opinievorming in reformatorische kerken: van grote waardering tot scherpe kritiek. Rond de eeuwwisseling vond de charismatische vernieuwing in toenemende mate weerklank in verschillende reformatorische kerken. In de opinievorming tekenen zich drie houdingen af: openstelling, worsteling en afweer. In de verhouding tussen de reformatorische kerken, de evangelische beweging en de charismatische vernieuwing spelen tal van theologische onderwerpen een rol. Daarbij is het de vraag of de theologie gereformeerd blijft als er niet te verwaarlozen evangelische en charismatische invloeden zijn. Ook besteedt de auteur aandacht aan de te verwachten ontwikkelingen rond de evangelische beweging en de charismatische vernieuwing.