Hoewel ds. Bernardus Smytegelt (1665–1739) zelf geen enkel geschrift voor de pers gereed heeft gemaakt, zijn er na zijn dood toch heel wat bundels preken van hem verschenen. Hij was enerzijds een Boanerges (zoon des donders) in zijn prediking en ontzag niemand. Anderzijds was hij ook een Barnabas (zoon der vertroosting). Hij wist de neergebogen zielen op te richten, vreesachtigen te bemoedigen, moedelozen op te beuren, en raad te geven aan zielen die in duisternis verkeerden. Hij preekte over de ontzaglijkheid van Gods gericht voor de onwedergeborenen, maar verkondigde ook de rijkdom van het Evangelie en drong er bij de gemeenteleden op aan om de Heere te zoeken. Vaak zei hij: ‘Klop vrijmoedig aan. Wie dat ootmoedig doet, ontvangt gehoor.’ Zijn godzalige levenswandel dwong respect af bij zijn grootste tegenstanders. Zij moesten erkennen: ‘Smytegelt is een godzalig predikant, hij praktiseert hetgeen hij leert.’ Uit zijn nagelaten geschriften zijn 366 dagboekstukjes samengesteld. Zo mag zijn stem nog elke dag onder ons klinken. Samengesteld door J. Kranendonk-Gijssen