Boer Krelissen houdt niet van vrome mensen, vooral niet, als ze daarbij nog arm zijn. Daarom laat hij schipper Bergsma met zijn gezin maar verkommeren. Bergsma ligt met zijn scheepje ingevroren voor de hofstede van Krelissen. Op Kerstdag rijdt Krelissen in al zijn glorie naar de kerk. Bergsma ziet hij natuurlijk niet, die langs den weg loopt te verkleumen. Krelissen gaat 's avonds, na een overvloedige maaltijd, nog even een luchtje scheppen. Dan hoort hij Bergsma in zijn vooronder, die zijn God al zijn noden bekend maakt en ook bidt voor Krelissen. Dan bezwijkt de hardvochtige boer. Hij laat van zijn overvloed brengen, zoveel als de schipper met vrouw en kinderen behoeft. God heeft gehoord.