Ooit schreef de apostel Paulus is een crisissituatie een emotionele brief aan de gemeenten in Galatië. Al te vaak is deze brief vooral gelezen met het oog op de leer van de rechtvaardiging. Als was het Luthers paspoort in plaats van Paulus' hartekreet.

De oorspronkelijke lezers waren Kelten, eens uit West-Europa geëmigreerd naar het centrum van Turkije. Zij mochten de eerste gelovigen worden onder de heidense Kelten in Europa. Christus werd hun nieuwe Heer.
Kregen zij op deze manier bestaansrecht voor de God van Israël? Is kerstening voldoende? Of moeten de Kelten ook toetreden tot het volk van de joden? Het antwoord op die vraag is bepalend voor de toekomst van het latere christendom in Europa en daarbuiten.

Het is te begrijpen dat Paulus over dit onderwerp een brief schrijft die hij typeert als geschreven 'in barensweeën'. Het loont de moeite om als eenentwintigste-eeuwse christenheid te luisteren naar de emotionele kreten uit de beginperiode. Waar stond de wieg van het christendom? Het antwoord op deze vraag geeft Paulus in deze brief.

2004 - 1e druk