Zeven preken over Johannes 3:16

'Johannes 3 vers 16 is een woord dat wonderen doet als de Heilige Geest het gebruikt. Het maakt een dood mens, een geestelijk dood mens levend. Het maakt hem blij die van droefheid niet weet waar hij zich bergen zal. Het redt hem bij wie de vraag opkomt: 'Zou het maar niet het beste zijn dat ik een eind aan mijn leven maak?' Het bekleedt de naakte, het versiert de ontsierde, het reinigt de onreine, het verschaft tijdelijke, geestelijke en eeuwige goederen. Het geeft ons alles, en nog eens: in één ogenblik!
Als God door middel van dit woord spreekt: "Daar zij licht" (Gen. 1:3), dan is er licht. Maar het moet geloofd worden. Wie het niet gelooft, die gaat eraan voorbij, en hij keert zich tot het zichtbare en tastbare, en meent dat hij daarvan zijn hulp te wachten heeft. Zo is de wereld schijnbaar vol van hulpbronnen, maar vroeg of laat zal blijken dat het verdroogde beken zijn. Ach, wat zal dan de teleurstelling groot wezen! Het moet geloofd worden. We moeten het in het hart hebben; de waarheid moet in ons hart geschreven staan. Men gelooft met het hart, zegt Paulus, en men belijdt met de mond (Rom. 10:10).'